ਸੜਕਾਂ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਅਜਿਹੇ ਬਹੁਤ ਬੇਸਹਾਰਾ ਲੋਕ ਦੇਖੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨਾ ਪਰਿਵਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਪੈਸੇ ਕਮਾਉਣ ਲਈ ਕੋਈ ਕੰਮ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਜਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕ ਇਕੱਲੇ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਧਰ-ਉਧਰ ਤੋਂ ਮਿਲੀ ਮਦਦ ਦੇ ਆਸਰੇ ਹੀ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਚਲਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਪੱਕਾ ਪਤਾ ਠਿਕਾਣਾ ਅਤੇ ਦੋ ਵਕਤ ਦੀ ਰੋਟੀ ਦਾ ਇੰਤਜਾਮ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਸਾਡੇ ਵਰਗੇ ਕਈ ਲੋਕ ਰਸਤੇ ਤੋਂ ਗੁਜਰਦੇ ਸਮੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਇਸ ਤਰਸਯੋਗ ਹਾਲਤ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੋਏ ਅਫਸੋਸ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਕੁੱਝ ਲੋਕ ਪੈਸਿਆਂ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਵੀ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।
ਪ੍ਰੰਤੂ ਕੀ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਲਈ ਹਰ ਦਿਨ ਕੁੱਝ ਕਰਨ ਦੀ ਸੋਚਦੇ ਹਾਂ…? ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਇਨ੍ਹੇ ਘਿਰੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਸੋਚਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ। ਪਰ ਅਜਿਹੇ ਵਿਚ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਕਈ ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਹਨ। ਜਿੱਥੇ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਰੱਖਣ ਅਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਦੇ ਲਈ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਪਰ ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਸ਼ਖਸ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਦੱਸਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ ਜਿਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਦਮ ਉੱਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੇਸਹਾਰਾ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਹੈ।
ਰਾਜਕੋਟ ਦੀ ਜਲਪਾ ਪਟੇਲ ਪਿਛਲੇ ਅੱਠ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਸੜਕ ਦੇ ਕੰਡੇ ਅਤੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਦੇ ਕੋਲ ਰਹਿੰਦੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਭੋਜਨ ਕੱਪੜਿਆਂ ਅਤੇ ਸਿਹਤ ਸਬੰਧੀ ਜਰੂਰਤਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖ ਰਹੀ ਹੈ।
ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਦੇ ਮਾਧਿਅਮ ਨਾਲ ਗੁਜਰਾਤ ਦੇ ਕਈ ਲੋਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਚਾਰ ਮਹੀਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਲੋਂ ਸਾਥੀ ਗਰੁੱਪ ਨਾਮ ਨਾਲ ਆਪਣਾ NGO ਵੀ ਰਜਿਸਟਰ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ।
ਇਸ ਸਾਥੀ ਗਰੁੱਪ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ ਫੁਟਪਾਥ ਉੱਤੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਬੇਸਹਾਰਾ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਰੋਜ ਢਿੱਡ ਭਰ ਕੇ ਖਾਣਾ ਪਹਿਨਣ ਲਈ ਕੱਪੜੇ ਅਤੇ ਬੀਮਾਰ ਹੋਣ ਉੱਤੇ ਦਵਾਈਆਂ ਮੁਹੱਈਆ ਕਰਵਾਉਣਾ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਫਿਲਹਾਲ ਉਹ ਇਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਇੱਕ ਘਰ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਹਨ।
ਇੱਕ ਸੋਚ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਕੰਮ
ਜਲਪਾ ਇੱਕ ਬਿਜਨਸ ਵੋਮੈਨ ਹਨ ਉਹ ਰਾਜਕੋਟ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸੁਪਰਮਾਰਕੀਟ ਅਤੇ ਰਿਧਮ ਕਾਰ ਜੋਨ ਨਾਮ ਦਾ ਆਟੋਮੋਬਾਇਲ ਸ਼ੋ ਰੂਮ ਚਲਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਸਾਲ 2009 ਦੇ ਤੱਕ ਆਟੋਮੋਬਾਇਲ ਕੰਪਨੀ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਦੀ ਸ਼ੁਰੁਆਤ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਜਰੂਰਤਮੰਦ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਲੇਕਿਨ ਆਪਣੇ ਕੈਰੀਅਰ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀਆਂ ਜਿੰਮੇਦਾਰੀਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਉਹ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕੁੱਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾ ਰਹੇ ਸਨ।
ਪ੍ਰੰਤੂ ਉਹ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਦੇ – ਕਦੇ ਇੱਕ ਪਲ ਹੀ ਇਨਸਾਨ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਵੱਡੇ ਬਦਲਾਅ ਲੈ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਕੁੱਝ ਜਲਪਾ ਦੇ ਨਾਲ ਵੀ ਹੋਇਆ। ਸਾਲ 2013 ਦੇ ਵਿੱਚ ਦਿਲ ਦਾ ਦੌਰਾ ਪੈਣ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਦਾ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਜਲਪਾ ਆਪਣੇ ਆਫਿਸ ਵਿੱਚ ਸਨ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਤੇ ਘਰ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚ ਸਕੇ ਸਨ। ਜਿਸ ਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੇਹੱਦ ਅਫਸੋਸ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਇਸ ਘਟਨਾ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਨੂੰ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ।
ਦ ਬੇਟਰ ਇੰਡਿਆ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਸ ਦਿਨ ਮੈਂ ਸਮੇਂ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਕੋਲ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚ ਸਕੀ ਲੇਕਿਨ ਮੈਂ ਸੋਚ ਲਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਹੋ ਸਕੇ ਜਰੂਰਤਮੰਦ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਾਂਗੀ।
ਅੱਗੇ ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਹਫਤੇ ਦੇ ਪੰਜ ਦਿਨ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਦੋ ਦਿਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਲਈ ਖਾਣਾ ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਜਰੂਰਤਾਂ ਦਾ ਸਾਮਾਨ ਲੈ ਕੇ ਜਾਇਆ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਲੇਕਿਨ ਹੁਣ ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਘਰ ਅਤੇ ਫੋਨ ਤੋਂ ਸੰਭਾਲਦੇ ਹਨ ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਵੱਧ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮਾਂ ਸੇਵਾ ਕਾਰਜਾਂ ਲਈ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ।
ਸਹਿਯੋਗੀ ਸੇਵਾ
ਜਲਪਾ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਅੱਠ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਆਪਣੇ ਖੁਦ ਦੇ ਖਰਚ ਨਾਲ ਸੇਵਾ ਕਾਰਜ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੁੱਝ ਦੋਸਤ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਲੋਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਹਿਯੋਗ ਦਿੰਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਕੰਮ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਦਾ ਵੀ ਸਹਾਰਾ ਲਿਆ। ਜਦੋਂ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਚੱਲਦਾ ਕਿ ਕਿਤੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਆਦਿ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਹੌਲੀ – ਹੌਲੀ ਰਾਜਕੋਟ ਦੇ ਕਈ ਲੋਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਜੁਡ਼ਨ ਲੱਗ ਗਏ।
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਣਿਆ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਾਥੀ ਗਰੁੱਪ ਰਾਜਕੋਟ ਦੇ ਵੱਖ – ਵੱਖ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਸਮੱਸਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਇਸ ਤੋਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਉਹ ਦਿਵਾਲੀ ਉੱਤੇ ਜਰੂਰਤ ਮੰਦ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਅਤੇ ਮਠਿਆਈਆਂ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਸਮੇਂ-ਸਮੇਂ ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਅਨਾਜ ਕਿੱਟ ਵੀ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਫਿਲਹਾਲ ਇਸ ਗਰੁੱਪ ਦੇ ਨਾਲ ਲੱਗਭੱਗ 40 ਤੋਂ 45 ਸਮਾਜਸੇਵੀ ਜੁੜਕੇ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਜੋ ਜਲਪਾ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਸਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਾਥੀ ਗਰੁੱਪ ਨੂੰ NGO ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਰਜਿਸਟਰ ਵੀ ਕਰਵਾਇਆ ਹੈ।
ਹੁਣ ਇਸ NGO ਦੇ ਤਹਿਤ ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਕੋਲੋਂ ਪੈਸਿਆਂ ਦੀ ਬਜਾਏ ਰਾਸ਼ਨ ਕੱਪੜੇ ਅਤੇ ਦਵਾਈਆਂ ਆਦਿ ਦੀ ਮਦਦ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਉਥੇ ਹੀ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਦੂਜੇ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਕੁੱਝ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਪੈਸੇ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ । ਸਾਥੀ ਗਰੁੱਪ ਹਰ ਦਿਨ 400 ਤੋਂ 500 ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਭੋਜਨ ਤਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਭੋਜਨ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੰਮ ਉੱਤੇ ਨਹੀਂ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ। ਜਲਪਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਮਾਜਸੇਵੀ ਸਾਥੀ ਖੁਦ ਹੀ ਮਿਲਕੇ ਰੋਜ ਦਾ ਭੋਜਨ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ।
ਅੱਗੇ ਉਹ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸੜਕ ਕੰਡੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਜਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕ ਇਕੱਲੇ ਅਤੇ ਸਿਹਤ ਤੋਂ ਕਮਜੋਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਲੇਕਿਨ ਸਾਡਾ ਗਰੁੱਪ ਇਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਕੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਸੁਧਾਰ ਲਿਆਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰਹਿਣ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਵੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹਾਂ। (ਖ਼ਬਰ ਸਰੋਤ ਦ ਬੇਟਰ ਇੰਡੀਆ)
