ਮਿਸ ਗੋਰਖਪੁਰ ਰਹਿ ਚੁੱਕੀ ਸਿਮਰਨ ਗੁਪਤਾ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਮਾਡਲ ਤੋਂ ਚਾਹਵਾਲੀ ਬਣਨ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੈ। ਮਾਡਲਿੰਗ ਦੇ ਸੁਪਨੇ ਨੂੰ ਖੰਭ ਮਿਲੇ, ਫਿਰ ਜਿੱਤਿਆ ਮਿਸ ਗੋਰਖਪੁਰ ਦਾ ਖਿਤਾਬ, ਪਰ ਫਿਰ ਸਮਾਂ ਬਦਲਿ! ਪੜ੍ਹੋ ‘ਮਾਡਲ ਚਾਹਵਾਲੀ’ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾਦਾਇਕ ਸੱਚੀ ਕਹਾਣੀ!
ਜੇਕਰ ਪੂਰੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਕੋਈ ਵੀ ਕੰਮ ਛੋਟਾ ਜਾਂ ਵੱਡਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਸਾਲ 2018 ‘ਚ ਮਿਸ ਗੋਰਖਪੁਰ ਰਹੀ ਸਿਮਰਨ ਗੁਪਤਾ ਦਾ। ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਦਿੱਲੀ ਅਤੇ ਜੈਪੁਰ ਵਰਗੇ ਵੱਡੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿਚ ਮਾਡਲਿੰਗ ਵੀ ਕੀਤੀ ਹੈ ਪਰ ਕੋਵਿਡ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਕਰਕੇ ਕੰਮ ਬੰਦ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨਿਆਂ ਨੂੰ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ‘ਮਾਡਲ ਚਾਹਵਾਲੀ’ ਦੇ ਨਾਂ ‘ਤੇ ਆਪਣੀ ਚਾਹ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਅੱਜਕੱਲ੍ਹ ਉਹ ਚਾਹ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਤੋਂ ਚੰਗੀ ਕਮਾਈ ਕਰ ਕੇ ਆਪਣਾ ਪਰਿਵਾਰ ਚਲਾ ਰਹੀ ਹੈ।
ਗੋਰਖਪੁਰ ਦੇ ਸੂਰਜਕੁੰਡ ਇਲਾਕੇ ਦੀ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ 24 ਸਾਲਾ ਸਿਮਰਨ ਗੁਪਤਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮੁਢਲੀ ਸਿੱਖਿਆ ਆਪਣੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ।. ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਗੋਰਖਪੁਰ ਵਰਲਡ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਗ੍ਰੈਜੂਏਸ਼ਨ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਮਾਡਲ ਬਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਇਹ ਗੱਲ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਪਿਤਾ ਨੇ ਬੇਟੀ ਦਾ ਪੂਰਾ ਸਾਥ ਦਿੱਤਾ। ਪੜ੍ਹਾਈ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਉਸ ਨੇ ਮਾਡਲਿੰਗ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਸਾਲ 2018 ‘ਚ ‘ਮਿਸ ਗੋਰਖਪੁਰ’ ਦਾ ਖਿਤਾਬ ਜਿੱਤਿਆ।
ਮਸਹੂਰ ਹਿੰਦੀ ਵੈਬਸਾਈਟ ‘ਦ ਬੈਟਰ ਇੰਡੀਆ’ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮਿਸ ਗੋਰਖਪੁਰ ਬਣਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੇਰਾ ਮਨੋਬਲ ਕਾਫੀ ਵਧ ਗਿਆ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਦਿੱਲੀ ਚਲੀ ਗਈ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਮਾਡਲਿੰਗ ਦੇ ਆਫਰ ਮਿਲਣ ਲੱਗੇ। ਮੈਂ ਕੁਝ ਐਡਜ਼ ‘ਚ ਵੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਮੇਰਾ ਕਰੀਅਰ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਚੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰ ਫਿਰ ਕੋਵਿਡ ਆ ਗਿਆ। ਜਦੋਂ ਲਾਕਡਾਊਨ ਕਾਰਨ ਹਰ ਪੇਸ਼ੇ ਦੇ ਲੋਕ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਏ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਵੀ ਠੱਪ ਹੋ ਗਿਆ। ਮਜਬੂਰਨ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਜੱਦੀ ਸ਼ਹਿਰ ਗੋਰਖਪੁਰ ਪਰਤਣਾ ਪਿਆ।
ਸਿਮਰਨ ਨੂੰ ਵਿੱਤੀ ਸੰਕਟ ਦਾ ਵੀ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹਾਲਾਤਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਇਰਾਦਿਆਂ ਨਾਲ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਸੁਪਨੇ ਨੂੰ ਪਾਸੇ ਨਹੀਂ ਰੱਖਿਆ, ਸਗੋਂ ਆਪਣੇ ਲਈ ਇੱਕ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ। ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਉਸ ਨੇ ਦਿਗਵਿਜੇ ਨਾਥ ਪੀਜੀ ਕਾਲਜ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ‘ਮਾਡਲ ਚਾਹਵਾਲੀ’ ਦੇ ਨਾਂ ‘ਤੇ ਆਪਣੀ ਚਾਹ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤੀ।
ਉਸਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਲਾਕਡਾਊਨ ਕਾਰਨ ਘਰ ਪਰਤਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇਕੱਲੀ ਕਮਾਉਣ ਵਾਲੀ ਸੀ, ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਭਰਾ ਹੈ ਜੋ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਅਪਾਹਜ ਹੈ। ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਰਹਿਣ ਲੱਗੀ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਮੈਂਨੂੰ ਬਿਜਲੀ ਮਹਿਕਮੇ ਵਿਚ ਨੌਕਰੀ ਮਿਲ ਗਈ ਤਾਂ ਸਭ ਕੁਝ ਠੀਕ ਸੀ ਪਰ ਫਿਰ ਤਨਖਾਹ ਲੈਣ ਵਿਚ ਦਿੱਕਤ ਆਈ। ਤਨਖਾਹ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੀ ਸੀ। ਅਜਿਹੇ ਵਿਚ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਸਿਰਫ ਪੈਸੇ ਲਈ ਨੌਕਰੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਤੇ ਪੈਸਾ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਰਿਹਾ। ਫਿਰ ਅਜਿਹੀ ਨੌਕਰੀ ਦਾ ਕੀ ਅਰਥ ਹੈ? ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਉਸ ਨੌਕਰੀ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ।
ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ “ਐਮਬੀਏ ਚਾਹਵਾਲਾ ਪ੍ਰਫੁੱਲ ਬਿਲੋਰ ਅਤੇ ਪਟਨਾ ਸਥਿਤ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਚਾਹਵਾਲੀ ਪ੍ਰਿਅੰਕਾ ਗੁਪਤਾ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੋ ਕੇ, ਮੈਂ ਚਾਹ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਖੋਲ੍ਹਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਇਹ ਗੱਲ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ ਪੁੱਤਰ ਜੋ ਮਰਜ਼ੀ ਕਰ, ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਖੜਾ ਰਹਾਂਗਾ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਚਾਹ ਦਾ ਸਟਾਲ ਮਾਡਲ ਚਾਹਵਾਲੀ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।
ਸਿਮਰਨ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਮਿਲਣ ਵਾਲੀ ਚਾਹ ਕੁਝ ਵੱਖਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਦੁੱਧ, ਚੀਨੀ ਅਤੇ ਚਾਅ ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਘਰ ‘ਚ ਚਾਹ ਮਸਾਲਾ ਤਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਚਾਹ ਦਾ ਸੁਆਦ ਹੋਰ ਵੀ ਵਧ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਉਹ ਚਾਹ ਨੂੰ ਪਕਾਉਣ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਵੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਧਿਆਨ ਰੱਖਦੀ ਹੈ।
ਉਸ ਦੇ ਸਟਾਲ ‘ਤੇ ਮਿਲਣ ਵਾਲੀ ਮਸਾਲਾ ਚਾਅ ਦੇ ਲੋਕ ਦੀਵਾਨੇ ਹਨ ਅਤੇ ਦਰਜਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਇਕੱਠ ਹਮੇਸ਼ਾ ਉਸ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ‘ਤੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਸਿਮਰਨ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇਕ ਦਿਨ ਵਿਚ 250 ਕੱਪ ਚਾਹ ਵੇਚਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਕ ਕੱਪ ਦੀ ਕੀਮਤ ਸਿਰਫ 10 ਰੁਪਏ ਹੈ।
‘ਮਾਡਲ ਚਾਹਵਾਲੀ’ ਦਾ ਸਟਾਲ ਸਵੇਰੇ 7 ਵਜੇ ਤੋਂ ਸ਼ਾਮ 7 ਵਜੇ ਤੱਕ ਚੱਲਦਾ ਹੈ, ਅਕਸਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗਾਹਕ ਉਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਦੁਕਾਨ ਖੁੱਲ੍ਹਣ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸਿਮਰਨ ਸਮਾਜ ਦੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਮਿਸਾਲ ਹੈ ਜੋ ਇਹ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕੋਈ ਕੰਮ ਛੋਟਾ ਹੈ ਜਾਂ ਕੋਈ ਕੰਮ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਲਾਇਕ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਸਿਮਰਨ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ “ਮੈਂ ਕੋਈ ਕੰਮ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤਾ ਨਹੀਂ ਸੋਚਦੀ, ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕ ਕੀ ਕਹਿਣਗੇ! ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਆਰਥਿਕ, ਸਰੀਰਕ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ਹੁੰਦੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਕੋਈ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦਾ, ਪਰ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਵੱਖਰਾ ਕਰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਲੋਕ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤਾਅਨੇ ਮਾਰਨਗੇ। ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਲੋਕ ਕੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਚਾਹ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਕਦੇ ਨਾ ਖੋਲ੍ਹ ਸਕਦੀ।
ਉਸ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਵੀ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਘਬਰਾਉਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ ਅਤੇ ਔਖੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹਿੰਮਤ ਅਤੇ ਧੀਰਜ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮਾਡਲਿੰਗ ਕਰੀਅਰ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆ ਹੈ। ਅੱਜ ਵੀ ਉਹ ਹਰ ਐਤਵਾਰ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਦੇ ਔਲਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। (ਖਬਰ ਸਰੋਤ ਦ ਬੈਟਰ ਇੰਡੀਆ)
