ਪੰਜਾਬ ਆਪਣੇ ਲਹਿਰਾਉਂਦੇ ਖੇਤਾਂ ਅਤੇ ਇਥੋਂ ਦੇ ਸ਼ੌਕੀਨ ਮਜਾਜ ਲੋਕਾਂ ਕਰਕੇ ਕਾਫੀ ਮਸਹੂਰ ਹੈ। ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਸ਼ਖਸ ਬਾਰੇ ਦੱਸਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹਾਂ ਜੋ ਆਪਣੀ ਅਨੋਖੀ ਕਾਢ ਲਈ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। 2012 ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਦਿਮਾਗ ਅਤੇ ਹੁਨਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਿਆਂ ਇੱਕ ਮਿੰਨੀ ਜੀਪ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਇੱਕ ਸਕੂਟਰ ਜਿੰਨੇ ਅਕਾਰ ਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਡਰਾਈਵਰ ਨੂੰ ਓਨੀ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਜਿੰਨੀ ਇੱਕ ਜੀਪ। ਉਸ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਲੋੜ ਕਾਢ ਦੀ ਮਾਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਕੁਝ ਪੰਜਾਬ ਦੇ 66 ਸਾਲਾ ਬੱਬਰ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਹੋਇਆ।
ਦਰਅਸਲ, ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਅਪਾਹਜ ਦੋਸਤ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਇੰਨੀ ਸਫਲ ਰਹੀ ਕਿ ਅੱਜ ਉਹ ਨਾ ਸਿਰਫ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ, ਬਲਕਿ ਦੇਸ਼ ਭਰ ਵਿੱਚ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਦ ਬੈਟਰ ਇੰਡੀਆ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦਿਆਂ ਬੱਬਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਦੀ ਲੋੜ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਦੇ ਮਕਸਦ ਨਾਲ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜੀਪ ਬਣਾਈ ਸੀ। ਪਰ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਉਸ ਵਰਗੇ ਕਈ ਅਪਾਹਜ ਲੋਕ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਇਹ ਜੀਪ ਇਕ ਲਾਹੇਵੰਦ ਚੀਜ਼ ਬਣ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਜੀਪ ਦੇ ਸ਼ੌਕੀਨ ਹਨ ਬੱਬਰ
ਪੇਸ਼ੇ ਤੋਂ ਮੋਟਰ ਮਕੈਨਿਕ ਬੱਬਰ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਉਂਝ ਤਾਂ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਗੱਡੀਆਂ ਖਾਸਕਰ ਜੀਪ ਦਾ ਸ਼ੌਕ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਸੀ ਉਦੋਂ ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਵੱਡੀ ਜੀਪ ਆਈ ਸੀ। ਉਸ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਹੀ ਉਸਨੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜੀਪ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਸੁਪਨਾ ਦੇਖਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਉਸਦਾ ਬਚਪਨ ਦਾ ਸੁਪਨਾ 2012 ਵਿੱਚ 56 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਵਿੱਚ ਸਾਕਾਰ ਹੋਇਆ, ਜਦੋਂ ਉਸਦੇ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਗੱਡੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ।
ਬੱਬਰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ ਇੱਕ ਅਪਾਹਜ ਵਿਅਕਤੀ ਸੀ, ਉਹ ਸਕੂਟਰ ਚਲਾਉਂਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਉਸ ਕੋਲ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਕਿਤੇ ਜਾਣ ਲਈ ਵਾਹਨ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਗੱਡੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਕਿਉਂ ਨਾ ਉਸਦੇ ਲਈ ਇੱਕ ਜੀਪ ਬਣਾਈ ਜਾਵੇ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਗੈਰੇਜ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਿੰਨੀ ਜੀਪ ਬਣਾਉਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਉਸ ਲਈ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਉਸ ਦਾ ਸ਼ੌਕ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਇਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮਜ਼ੇ ਨਾਲ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਬੱਬਰ ਨੇ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਜੀਪ ਦੀ ਨਕਲ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜੀਪ ਦੀ ਬਾਡੀ ਬਣਾਈ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਕੂਟਰ 100 ਸੀਸੀ ਦੀ ਮੋਟਰ ਅਤੇ ਮਾਰੂਤੀ 800 ਦੇ ਸਟੀਅਰਿੰਗ ਨੂੰ ਜੋੜ ਕੇ ਇੱਕ ਮਿੰਨੀ ਜੀਪ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਚਾਰ ਲੋਕ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਬੈਠ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਜੀਪ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ 70 ਹਜ਼ਾਰ ਰੁਪਏ ਦਾ ਖਰਚਾ ਆਇਆ। ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਇਹ ਜੀਪ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਨੂੰ ਵਰਤਣ ਲਈ ਦਿੱਤੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਜੀਪ ਕਾਫੀ ਆਰਾਮਦਾਇਕ ਲੱਗੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਆਟੋਮੈਟਿਕ ਇੰਜਣ ਲਗਾਇਆ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਇਸਨੂੰ ਚਲਾਉਣਾ ਬਹੁਤ ਆਸਾਨ ਹੈ। ਅਪਾਹਜਾਂ ਲਈ
ਹੁਣ ਤੱਕ 15 ਮਿੰਨੀ ਜੀਪਾਂ ਬਣਾਈਆਂ ਜਾ ਚੁੱਕੀਆਂ ਹਨ
ਇਸ ਜੀਪ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਖਾਸੀਅਤ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਗੇਅਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਸਾਰੇ ਫੰਕਸ਼ਨ ਸਟੀਅਰਿੰਗ ਦੇ ਨੇੜੇ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਨ, ਤਾਂ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਨਾ ਪਵੇ। ਇਸਦੇ ਨਾਲ ਹੀ, ਇਸਦੇ ਆਕਾਰ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇਹ ਅਪਾਹਜ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਲਈ ਬਿਲਕੁਲ ਸਹੀ ਹੈ। ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਉਸ ਦੀ ਜੀਪ ਦੀ ਪੂਰੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਚਰਚਾ ਹੋਣ ਲੱਗੀ। ਬੱਬਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਜੀਪ ਪਸੰਦ ਆਈ ਅਤੇ ਮੈਂ ਆਰਡਰ ਲੈ ਕੇ ਹੋਰ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਵੀ ਜੀਪਾਂ ਬਣਾਉਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਹੁਣ ਤੱਕ ਮੈਂ 15 ਅਪਾਹਜਾਂ ਲਈ ਜੀਪਾਂ ਬਣਾਈਆਂ ਹਨ।
ਹਰਿਆਣਾ ਦੇ ਜਸਬੀਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਅੱਠ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਬੱਬਰ ਤੋਂ ਇੱਕ ਮਿੰਨੀ ਜੀਪ ਖਰੀਦੀ ਸੀ।ਜਸਬੀਰ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਦੋਵੇਂ ਲੱਤਾਂ ਤੋਂ ਅਪਾਹਜ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮੈਂ ਕਦੇ ਸੋਚਿਆ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਜੀਪ ਚਲਾਉਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲੇਗਾ। ਮੈਨੂੰ ਬੱਬਰ ਸਿੰਘ ਬਾਰੇ ਮੇਰੇ ਇੱਕ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਅਪਾਹਜ ਵੀ ਹੈ। ਉਸ ਕੋਲ ਵੀ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜੀਪ ਸੀ, ਜਿਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਵੀ ਜੀਪ ਖਰੀਦਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਲਈ ਕਿਤੇ ਵੀ ਪਹੁੰਚਣਾ ਬਹੁਤ ਆਸਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।
ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਨੂੰ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ, ਇਸ ਲਈ ਮੇਰੇ ਵਰਗੇ ਲੋਕ ਇਸ ਨੂੰ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਚਲਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਕ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਬੱਬਰ ਸਿੰਘ ਦੀ ਇਹ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਕਾਢ ਸਾਬਤ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਦੀ ਕੋਈ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਹਰ ਸਮੱਸਿਆ ਦਾ ਹੱਲ ਇੱਥੋਂ ਦੇ ਲੋਕ ਹੀ ਕੱਢ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। (ਖਬਰ ਸਰੋਤ ਦ ਬੈਟਰ ਇੰਡੀਆ)
