ਆਓ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਨਾਗਾਲੈਂਡ ਦੇ ਸ਼ਿੰਨਿਉ ਪਿੰਡ ਬਾਰੇ। ਇਹ ਪਿੰਡ ਭਾਰਤ ਦੀ ਮਿਆਂਮਾਰ ਸੀਮਾ ਉਪਰ ਸਥਿਤ ਹੈ। ਇੱਥੋਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ 16 ਫਰਵਰੀ 2021 ਦਾ ਦਿਨ ਖਾਸ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਮਾਅਨੇ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਤਾਰੀਖ ਨੂੰ ਮੋਨ ਜਿਲੇ ਦੇ ਇਸ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ 44 ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਬਾਅਦ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਬਿਜਲੀ ਆਈ ਅਤੇ ਬਾਂਸ ਦੀਆਂ ਮਸ਼ਾਲਾਂ ਨੂੰ ਆਰਾਮ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਉਸ ਦਿਨ ਜਿਉਂ ਹੀ ਇਲੈਕਟ੍ਰੀਸ਼ਨ ਨੇ ਸੌਰ (ਸੂਰਜ) ਊਰਜਾ ਦੇ ਨਾਲ ਚੱਲਣ ਵਾਲੇ ਬਲਬਾਂ ਨੂੰ ਜਲਾਇਆ ਕੋੰਨਿਆਕ ਨਾਗਾ ਸਮੁਦਾਇ ਦੇ 60 ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਲਹਿਰ ਦੌੜ ਗਈ।
ਫਿਰ ਕਿਸੇ ਵਲੋਂ ਮੋਬਾਇਲ ਫੋਨ ਲੈਣ ਦੀ ਇੱਛਾ ਜਤਾਈ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਵਲੋਂ ਰਾਤ ਵਿੱਚ ਸਮਾਜਕ ਸਮਾਰੋਹ ਆਜੋਜਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ ਗਈ। ਬਿਜਲੀ ਦੀ ਸਹੂਲਤ ਮਿਲਣ ਨਾਲ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬੱਚੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਰਾਹਤ ਮਿਲ ਗਈ। ਖੁਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚੋਂ ਹੰਝੂ ਛਲਕ ਤੁਰੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਲੋਂ ਇਸ ਖਾਸ ਮੌਕੇ ਉੱਤੇ ਮਠਿਆਈਆਂ ਵੀ ਵੰਡੀਆਂ ਗਈਆਂ।
ਇਸ ਪਿੰਡ ਦੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਿਡਲ ਸਕੂਲ ਇੱਕ ਗੈਸਟ ਹਾਉਸ ਇੱਕ ਕੰਮਿਊਨਿਟੀ ਹਾਲ ਅਤੇ ਇੱਕ ਗਿਰਜਾ ਘਰ ਵੀ ਹੈ। ਇਹ ਪਿੰਡ 1977 ਵਿੱਚ ਵਸਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਆਧਿਕਾਰਿਕ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਇਸ ਨੂੰ 2002 ਵਿੱਚ ਮਾਨਤਾ ਮਿਲ ਗਈ ਸੀ। ਜਿਲ੍ਹਾ ਮੁੱਖਆਲਾ ਤੋਂ 12 ਘੰਟੇ ਦੀ ਦੂਰੀ ਤੇ ਮੌਜੂਦ ਇਹ ਪਿੰਡ ਦੇਸ਼ ਤੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਦੁਰੇਡਾ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। ਇੱਥੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਨਜਦੀਕੀ ਸ਼ਹਿਰ ਟੋਬੂ ਛੇ ਘੰਟੇ ਦੀ ਦੂਰੀ ਤੇ ਹੈ।
ਇਥੇ ਚੰਗੀ ਕਨੈਕਟਿਵਿਟੀ ਨਾ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਇਹ ਪਿੰਡ ਬਾਕੀ ਦੁਨੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਕੱਟਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਚੰਗੀ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਦੀ ਸਹੂਲਤ ਦਾ ਤਾਂ ਛੱਡੋ ਸੜਕਾਂ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਨਾਲ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਥੇ ਆਖ਼ਿਰਕਾਰ ਇੱਕ ਸਰਕਾਰੀ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜਾਉਣ ਵਾਲੇ ਅਧਿਆਪਕ ਜਾਨ ਖਾਂਗਨਿਊ ਦੀ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਪੋਸਟ ਨੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹਨ੍ਹੇਰੇ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਮਿਟਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਚਾਨਣ ਦੀ ਕਿਰਨ ਦਿੱਤੀ।
ਇਸ ਪਿੰਡ ਵਿਚ 33 ਸਾਲ ਦੇ ਜਾਨ ਦੀ ਪੋਸਟਿੰਗ ਛੇ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਥੇ ਤੱਕ ਆਉਣ ਦੇ ਲਈ ਤਕਰੀਬਨ 12 ਘੰਟੇ ਪੈਦਲ ਚੱਲਣਾ ਪਿਆ। ਮੂਲ ਰੂਪ ਤੋਂ ਟੋਬੂ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਜਾਨ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਫੋਨ ਦੀ ਬੈਟਰੀ ਨੂੰ ਚਾਰਜ ਕਰਨ ਲਈ ਘੰਟਿਆਂ ਸਫਰ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਹੈਰਾਨੀ ਹੋਈ ਕਿ ਇਹ ਪਿੰਡ ਦੁਨੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਬਿਲਕੁੱਲ ਹੀ ਕੱਟਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਹਨੇਰੇ ਦੇ ਕਾਰਨ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਲਈ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਔਰਤਾਂ ਨੂੰ ਰਾਤ ਵਿੱਚ ਸ਼ੌਚਾਲੇ ਜਾਣ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਆਉਂਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਸ਼ਾਮ ਢਲਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਰਨੇ ਪੈਂਦੇ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਉੱਤੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਮਦਦ ਦੀ ਅਪੀਲ ਕੀਤੀ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਲੋਂ ਆਪਣੀ ਫੇਸਬੁੱਕ ਪੋਸਟ ਵਿੱਚ ਬਿਜਲੀ ਮੋਬਾਇਲ ਨੈੱਟਵਰਕ ਬਦਹਾਲ ਸੜਕਾਂ ਸਿਹਤ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ ਸਹੂਲਤਾਂ ਦੀ ਕਮੀ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਜਦੋਂ ਇਸ ਪੋਸਟ ਨੂੰ ਜਾਨ ਦੇ ਇੱਕ ਫੇਸਬੁੱਕ ਫਰੈਂਡ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ 2019 ਵਿੱਚ ਜਾਨ ਨੂੰ ਗਲੋਬਲ ਹਿਮਾਲਇਨ ਏਕਸਪੇਡਿਸ਼ਨ (GAHE) ਨਾਲ ਜੁਡ਼ਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੱਸ ਦੇਈਏ ਕਿ ਇਸ ਸੰਗਠਨ ਨੂੰ ਦੂਰਦਰਾਜ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚ ਮਾਇਕਰੋ ਸੋਲਰ ਗਰਿਡ ਲਗਾ ਕੇ ਬਿਜਲੀ ਦੀ ਪਹੁੰਚ ਨੂੰ ਆਸਾਨ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਫਿਰ ਜੀਏਚਈ ਦੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਾ ਅਨੁਸਾਰ ਜਾਨ ਨੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਬਿਜਲੀ ਦੀਆਂ ਜਰੂਰਤਾਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਇੱਕ ਸਰਵੇ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਫਿਰ ਇਸ ਸੰਗਠਨ ਨੇ ਸੀਏਸਆਰ ਦੇ ਤਹਿਤ ਪ੍ਰੋਜੇਕਟ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨ ਉੱਤੇ ਉਤਾਰਨ ਦੇ ਲਈ ਮੋਨ ਜਿਲਾ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਨਾਲ ਹੱਥ ਮਿਲਾਇਆ। ਇਸ ਪ੍ਰੋਜੇਕਟ ਦੀ ਕੁਲ ਲਾਗਤ 23 ਲੱਖ ਰੁਪਏ ਸੀ।
ਇਸ ਪਿਛੋਂ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਜੀਏਚਈ ਮੈਬਰਾਂ ਅਤੇ ਇੰਜੀਨੀਅਰਾਂ ਦੀ 10 ਮੈਂਮਬਰੀ ਟੀਮ ਕਰੀਬ 16 ਘੰਟੇ ਦੀ ਲੰਮੀ ਯਾਤਰਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ਼ਿੰਨਿਉ ਪਿੰਡ (Nagaland Village) ਪਹੁੰਚੀ ਅਤੇ ਸਕੂਲ ਗਿਰਜਾ ਘਰ ਜਿਵੇਂ ਸਰਵਜਨਿਕ ਸਥਾਨਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹਰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਮਾਇਕਰੋ ਸੋਲਰ ਗਰਿਡ ਲਾਏ।
ਹੁਣ ਇੱਥੋਂ ਦੇ ਹਰ ਘਰ ਵਿੱਚ 170 ਵਾਟ ਦਾ ਸੋਲਰ ਪੈਨਲ ਬੈਟਰੀ ਦੋ ਮੋਬਾਇਲ ਚਾਰਜਿੰਗ ਪੁਆਇੰਟ ਦੋ ਟਿਊਬਲਾਇਟ ਅਤੇ ਤਿੰਨ ਐਲ ਈ ਡੀ ਬੱਲਬ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਕਿ ਸੋਲਰ ਸਟਰੀਟ ਲਾਇਟਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ 11 ਹੈ।
ਸੋਲਰ ਗਰਿਡ ਲਗਾਉਣ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਇਸ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਪੇਂਡੂ ਕਾਫ਼ੀ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਟੈਕਨੀਸ਼ੀਅਨਾਂ ਦੇ ਰਹਿਣ ਖਾਣ ਪੀਣ ਦੀ ਵਿਵਸਥਾ ਕੀਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸਦੇ ਰਖ-ਰਖਾਅ ਲਈ ਹਰ ਮਹੀਨੇ 100 ਰੁਪਏ ਜਮਾਂ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਵੀ ਕੀਤਾ। ਸੋਲਰ ਪੈਨਲਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਅਤੇ ਰਖ-ਰਖਾਅ ਲਈ ਪਿੰਡ ਦੇ ਤਿੰਨ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਟ੍ਰੇਨਿੰਗ ਵੀ ਲਈ ਹੈ।
ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਹੀ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਸੌਖਾ ਜੋੜਨ ਦੇ ਇਲਾਵਾ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨਾ ਵੱਡਾ ਬਦਲਾਅ ਲਿਆ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸਿਰਫ਼ ਸਾਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ ਇਸਦੇ ਠੀਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰਨ ਦੀ। (ਖ਼ਬਰ ਸਰੋਤ ਦ ਬੇਟਰ ਇੰਡੀਆ)
