ਬਚਪਨ ਚ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਵੇਚਿਆ ਸਾਬਣ, ਫਿਰ ਡਾਕਟਰ ਬਣਕੇ ਕੀਤੀ, ਹਜਾਰਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਫਰੀ ਸਰਜਰੀ, ਪੜ੍ਹੋ ਰੱਬੀ ਰੂਪ ਡਾਕਟਰ ਦੀ ਕਹਾਣੀ

ਡਾ. ਸੁਬੋਧ ਕੁਮਾਰ ਸਿੰਘ Dr Subodh Kumar Singh ਉਸ ਸਮੇਂ ਸਿਰਫ 13 ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਸਨ। ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਗਿਆਨ ਸਿੰਘ ਦੀ ਦਿਲ ਦਾ ਦੌਰਾ ਪੈਣ ਨਾਲ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸੁਬੋਧ ਸਿੰਘ ਦਾ ਜੀਵਨ ਇੱਕ ਸੰਘਰਸ਼ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ। ਘਰ ਚਲਾਉਣ ਦੇ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੜਕਾਂ ਉੱਤੇ ਸਮਾਨ ਵੇਚਿਆ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਤਾਂ ਦੁਕਾਨਾਂ ਉੱਤੇ ਛੋਟੀ ਮੋਟੀ ਨੌਕਰੀ ਕੀਤੀ। ਹਾਲਾਤ ਇਨ੍ਹੇ ਖ਼ਰਾਬ ਸੀ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਘਰ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰਨ ਪੜ੍ਹਾਈ ਛੱਡਣੀ ਪਈ। ਲੇਕਿਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੁਬੋਧ ਸਿੰਘ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਅਤੇ ਡਾਕਟਰ ਬਣਾਉਣ ਦੇ ਸਪਨੇ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਦੀ ਹਰ ਸੰਭਵ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ।

ਇਸ ਬਾਰੇ ਡਾਕਟਰ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੇਰੀ ਪੜਾਈ ਲਈ ਭਰਾਵਾਂ ਨੇ ਜੋ ਤਿਆਗ ਕੀਤਾ ਸੀ ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਅਹਿਮੀਅਤ ਨੂੰ ਸਮਝਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਤਿਆਗ ਬੇਕਾਰ ਨਾ ਜਾਵੇ ਇਸ ਲਈ ਸਖਤ ਮਿਹਨਤ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਦਸਵੀਂ ਜਮਾਤ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰੀਖਿਆਵਾਂ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਮੈਂ ਇੱਕ ਜਨਰਲ ਸਟੋਰ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਘਰ ਉੱਤੇ ਖਾਣਾ ਵੀ ਬਣਾਉਂਦਾ ਸੀ। ਸਾਡੀ ਮਾਂ ਕਾਫ਼ੀ ਬੀਮਾਰ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਘਰ ਚਲਾਉਣ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਦਾਰੀ ਸਾਡੇ ਚਾਰਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਸੀ।

ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ UP ਵਾਰਾਣਸੀ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਡਾ ਸੁਬੋਧ ਸਿੰਘ ਚਾਰ ਭਰਾਵਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਹਨ। ਪੈਸਿਆਂ ਦੀ ਤੰਗੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬਚਪਨ ਕਾਫ਼ੀ ਕਠਿਨਾਇਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਗੁਜ਼ਰਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਸਾਡੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਮੌਤ ਸ਼ਾਇਦ ਹਸਪਤਾਲ ਵਿੱਚ ਠੀਕ ਢੰਗ ਨਾਲ ਇਲਾਜ ਨਾ ਮਿਲਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੋਈ ਸੀ।

ਕਰਜ਼ਾ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਚੱਲੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਤਨਖਵਾਹ

ਦ ਬੇਟਰ ਇੰਡਿਆ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਰੇਲਵੇ ਵਿੱਚ ਕਲਰਕ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੇਹਾਂਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਮੁਆਵਜ਼ੇ ਦੇ ਤੌਰ ਉੱਤੇ ਨੌਕਰੀ ਵੀ ਮਿਲੀ ਸੀ। ਲੇਕਿਨ ਪਿਤਾ ਦੀ ਮੌਤ ਦੇ ਬਾਅਦ ਮਿਲੀ ਗਰੇਚਿਉਟੀ ਅਤੇ ਵੱਡੇ ਭਰਾ ਦੀ ਤਨਖਵਾਹ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਕਰਜ਼ਾ ਲਾਉਣ ਵਿੱਚ ਚੱਲੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਸਾਡੇ ਲਈ ਘਰ ਚਲਾਉਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਘਰ ਉੱਤੇ ਬਣੀਆਂ ਮੋਮਬੱਤੀਆਂ ਸਾਬਣ ਅਤੇ ਕਾਲੇ ਚਸ਼ਮਿਆਂ ਨੂੰ ਸੜਕਾਂ ਅਤੇ ਸਥਾਨਕ ਦੁਕਾਨਾਂ ਉੱਤੇ ਵੇਚਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ।

ਲੇਕਿਨ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀਆਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੇ ਮੈਡੀਕਲ ਦੀ ਪੜਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਸੁਬੋਧ ਨੂੰ ਪੈਸਿਆਂ ਦੀ ਕਮੀ ਨਾ ਹੋਵੇ ਇਸਦਾ ਪੂਰਾ ਧਿਆਨ ਰੱਖਿਆ। ਸੁਬੋਧ ਨੇ ਵੀ ਸਖਤ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ 1983 ਵਿੱਚ ਆਰੰਡ ਫੋਰਸੇਸ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ AFMC ਪੂੰਨੇ ਬਨਾਰਸ ਹਿੰਦੂ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ BHU – PMT ਅਤੇ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਰਾਜ ਸੰਯੁਕਤ ਪ੍ਰੀ ਮੈਡੀਕਲ ਟੈਸਟ CPMT ਕੋਲੋਂ ਕੀਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬੀਏਚਿਊ ਤੋਂ ਮੈਡੀਕਲ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨ ਦਾ ਵਿਕਲਪ ਚੁਣਿਆ ਤਾਂਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਰਹਿਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਕਰ ਸਕਣ। ਇਸਦੇ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਸਰਜਰੀ ਅਤੇ ਪਲਾਸਟਿਕ ਸਰਜਰੀ ਵਿੱਚ ਸਪੈਸ਼ਲਾਇਜੇਸ਼ਨ ਕਰ ਕੇ ਆਪਣੀ ਪੋਸਟ ਗਰੇਜੁਏਸ਼ਨ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ।

ਡਾ. ਸੁਬੋਧ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਬਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਲੇਕਿਨ ਉੱਥੇ ਕੋਈ ਪੋਸਟ ਖਾਲੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਇਰਾਦਾ ਛੱਡਣਾ ਪਿਆ। ਉਹ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੈਂ ਸਾਲ 1993 ਤੋਂ ਪ੍ਰੈਕਟਿਸ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਫਿਰ 2004 ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਨੂੰ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ (ਜੀ ਐਸ ਮੈਮੋਰੀਅਲ) ਨਾਮ ਤੇ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਹਸਪਤਾਲ ਖੋਲਿਆ।

ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਵਿੱਚ ਬੀਤੇ ਬਚਪਨ ਨੇ ਕੀਤਾ ਪ੍ਰੇਰਿਤ

ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਵਿੱਚ ਬੀਤੇ ਬਚਪਨ ਨੇ ਸੁਬੋਧ ਨੂੰ ਸਾਮਾਜਕ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ। ਉਹ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੇਰੇ ਬਚਪਨ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਹਲਾਤਾਂ ਨਾਲ ਲੜਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਰੋਜਾਨਾ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿਚੋਂ ਗੁਜਰਨੇ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦੀ ਤਾਕਤ ਦਿੱਤੀ। ਮੈਂ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀਆਂ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਹੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਕੁੱਝ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਡਾਕਟਰ ਬਣਨ ਦੇ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਉਸ ਮੁਕਾਮ ਉੱਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਜਿੱਥੋਂ ਮੈਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹਾਂ।

ਡਾਕਟਰ ਸੁਬੋਧ ਨੇ ਜਦੋਂ ਕੱਟੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀਆਂ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਜਾਣਿਆ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਅੱਗੇ ਆਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਕੱਟੇ ਬੁਲ੍ਹਾ ਵਾਲੇ ਬੱਚੇ ਆਰਥਕ ਸਾਮਾਜਕ ਅਤੇ ਸਰੀਰਕ ਸਾਰੀਆਂ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਝਲਦੇ ਹਨ। ਪਲਾਸਟਿਕ ਸਰਜਨ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ।

ਡਾ ਸੁਬੋਧ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਬੱਚੇ ਲੋੜ ਮੁਤਾਬਿਕ ਦੁੱਧ ਨਹੀਂ ਪੀ ਸਕਦੇ ਜਿਸਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਈ ਤਾਂ ਕੁਪੋਸ਼ਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਮਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਗਰੋਥ ਰੁਕ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਬੋਲਣ ਵਿੱਚ ਤਕਲੀਫ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਸੰਕਰਮਣ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਆਸਾਨ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਝਾਂਦੇ ਹੋਏ ਸੁਬੋਧ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਗਲੇ ਅਤੇ ਨੱਕ ਦੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪਾਇਪ ਹਵਾ ਦੇ ਦਬਾਅ ਨੂੰ ਨਿਅੰਤਰਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਦਾਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਕਲੇਫਟ ਪਲੇਟ ਵਿੱਚ ਡਿਫੇਕਟ ਨਾਲ ਇਹ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਜਿਸਦੇ ਨਾਲ ਕੰਨ ਵਿੱਚ ਸੰਕਰਮਣ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਕਸਰ ਕੰਨ ਵਿੱਚ ਛੇਦ ਹੋਣ ਜਾਂ ਭੋਰਾਕੁ ਬਹਰਾਪਨ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਵੱਧ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਕੱਟੇ ਬੁਲ੍ਹਾ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਾਮਾਜਕ ਭੇਦਭਾਵ ਦਾ ਵੀ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਬੱਚੇ ਅਕਸਰ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੇ ਭੇਦਭਾਵ ਰਵੱਈਏ ਤੋਂ ਤੰਗ ਆਕੇ ਸਕੂਲ ਛੱਡ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀ ਲੱਭਣ ਅਤੇ ਪਾਉਣ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਕਈ ਥਾਵਾਂ ਉੱਤੇ ਤਾਂ ਅੰਧਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੇ ਚਲਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਇਸ ਹਾਲਤ ਲਈ ਮਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਮੇਦਾਰ ਠਹਿਰਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੂੰ ਅਪਸ਼ਗੁਨ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਉੱਤੇ ਇਸ ਦਾ ਮਾਨਸਿਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਲੇਕਿਨ ਸਰਜਰੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਸਮਸਿਆਵਾਂ ਤੋਂ ਨਜਾਤ ਦਿਵਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।

ਹੁਣ ਤੱਕ ਕੀਤੀ 37 ਹਜਾਰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਫਰੀ ਸਰਜਰੀ

ਡਾ. ਸੁਬੋਧ ਨੇ ਸਾਲ 2004 ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਅਜਿਹੇ ਬੱਚੀਆਂ ਦੀ ਫਰੀ ਸਰਜਰੀ ਕਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਹੁਣ ਤੱਕ ਉਹ 37, 000 ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ 25, 000 ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਨੂੰ ਇਸਦਾ ਫਾਇਦਾ ਪਹੁੰਚਾ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇਸ ਕੰਮ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੋਕੇ ਪੱਛਮ ਬੰਗਾਲ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਝਾਰਖੰਡ ਬਿਹਾਰ ਮੱਧਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਛੱਤੀਸਗੜ ਅਤੇ ਹੋਰ ਰਾਜਾਂ ਦੇ ਡਾਕਟਰਾਂ ਨੇ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।

ਪੱਛਮ ਬੰਗਾਲ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਅਨੁਜ ਦਾਸ ਦੇ ਛੋਟੇ ਭਰਾ ਦਾ ਜਨਮ ਸਾਲ 2010 ਵਿੱਚ ਕੱਟੇ ਬੁਲ੍ਹ ਦੇ ਨਾਲ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸਿਹਤ ਸਬੰਧੀ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀਆਂ ਨਾਲ ਜੂਝ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਅਨੁਜ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਕਲੇਫਟ ਲਈ ਫਰੀ ਕੈਂਪ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਪਤਾ ਚੱਲਿਆ। ਅਸੀਂ ਉੱਥੇ ਗਏ ਅਤੇ ਇਲਾਜ ਕਰਾਇਆ। ਮੇਰੇ ਭਰਾ ਦੀ ਨੱਕ ਤਾਲੂ ਬੁਲ੍ਹ ਅਤੇ ਮੁੰਹ ਦੇ ਹੋਰ ਹਿੱਸਿਆਂ ਦੀਆਂ ਸੱਤ ਸਰਜਰੀਆਂ ਹੋ ਚੁੱਕੀਆਂ ਹਨ । ਉਸਦੇ ਬੋਲਣ ਦੇ ਲਹਿਜ਼ੇ ਅਤੇ ਚਿਹਰੇ ਉੱਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਅਸਰ ਪਿਆ ਹੈ।

Dr Subodh Kumar Singh ਦੇ ਕੰਮ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਇੱਕ ਗੈਰ ਸਰਕਾਰੀ ਸੰਗਠਨ (ਸਮਾਇਲ ਟ੍ਰੇਨ) ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹੱਥ ਮਿਲਾਇਆ ਹੈ। ਇਹ ਸੰਸਥਾ ਕਲੇਫਟ ਪਲੇਟ ਦੀ ਸਰਜਰੀ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅੱਗੇ ਡਾਕਟਰ ਸੁਬੋਧ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੈਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਡਾਕਟਰ ਸਰਜਰੀ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਜਦੋਂ ਕਿ ਐਨਜੀਓ ਇਸ ਉੱਤੇ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਖਰਚ ਦਾ ਭਾਰ ਚੁੱਕਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਸਮਾਇਲ ਟ੍ਰੇਨ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗ ਨਾਲ ਕਈ ਹਸਪਤਾਲਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਮੁਫਤ ਸਰਜਰੀ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਹੁਣ ਤੱਕ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ 60 ਲੱਖ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਅਜਿਹੀਆਂ ਸਰਜਰੀਆਂ ਹੋ ਚੁੱਕੀਆਂ ਹਨ।

ਸਰਜਰੀ ਕਿੰਨੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ…? 

ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਢੰਗ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਦੱਸਦੇ ਹੋਇਆਂ ਡਾ ਸੁਬੋਧ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਕਲੇਫਟ ਲਈ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਸੇ ਦੇ ਆਧਾਰ ਉੱਤੇ ਸਰਜਰੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਡਾਇਟੀਸ਼ਿਅਨ ਬੱਚੇ ਅਤੇ ਮਾਂ ਨੂੰ ਸਹੀ ਖਾਣ ਪੀਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦਿੰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਲਾਜ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਦੋ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਖਾਸ ਖਿਆਲ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਇਹ ਕਿ ਸਰਜਰੀ ਠੀਕ ਢੰਗ ਨਾਲ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਦੂਜੀ ਇਹ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਤੋਂ ਫਾਇਦਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ। ਇਸਦੇ ਲਈ ਬੱਚੇ ਦਾ ਭਾਰ ਅਤੇ ਅਹਾਰ ਚਾਰਟ ਬਣਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਬੱਚੇ ਨੂੰ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਖੁਰਾਕ ਪਾਊਡਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕ੍ਰਿਤਰਿਮ ਨਿਪਲਸ ਜਾਂ ਕਟੋਰੇ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖਿਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਬੱਚਿਆਂ ਦਾ ਜੀਵਨ ਬਚਾ ਅਤੇ ਸੁਧਾਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਡਾ ਸੁਬੋਧ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਸਰਜਰੀ ਕਰਨਾ ਕੋਈ ਮੁਸ਼ਕਲ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਸਰਜਨ ਅਨੁਭਵ ਦੇ ਨਾਲ ਅਤੇ ਬਿਹਤਰ ਹੁੰਦਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਸਮੱਸਿਆ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਸ਼ਕਲ ਮਸ਼ੀਨ ਆਦਿ ਦਰੁਸਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਾਵਧਾਨੀ ਵਰਤਣੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੱਸਣ ਅਨੁਸਾਰ ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਸਪੀਚ ਥੈਰੇਪੀ ਅਤੇ ਹੋਰ ਮੈਡੀਕਲ ਸਹਾਇਤਾ ਦੇ ਨਾਲ ਹਰ ਸਮੇਂ ਬਿਹਤਰ ਦੇਖਭਾਲ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

ਸੁਬੋਧ ਨੇ ਕੱਟੇ ਬੁਲ੍ਹ ਦੀ ਸਰਜਰੀ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕੇਂਦਰ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ ਹੈ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਾਫ਼ੀ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਮੇਰਾ ਸੁਫ਼ਨਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਕੱਟੇ ਬੁਲ੍ਹਾ ਦੀ ਸਰਜਰੀ ਲਈ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਚੰਗੇਰਾ ਕੇਂਦਰ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਾਂ।

ਕਿਸੇ ਦਾ ਗਰੀਬ ਹੋਣਾ ਕੋਈ ਦੋਸ਼ ਨਹੀਂ

ਡਾਕਟਰ ਸੁਬੋਧ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਅਜਿਹੇ ਡਾਕਟਰਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਿਛੋਕੜ ਆਰਥਕ ਰੂਪ ਤੋਂ ਮਜਬੂਤ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨੌਕਰੀ ਲਈ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਗਰੀਬ ਕਿਸਾਨ ਹਨ ਜਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਰਿਕਸ਼ਾ ਚਲਾਉਂਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਫਿਰ ਮਜਦੂਰੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਗਰੀਬ ਹੋਣਾ ਕੋਈ ਸ਼ਰਮ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਕੋਈ ਦੋਸ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਕਹਾਣੀ ਸਾਂਝੀ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਵਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਸਖਤ ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਹਾਲਤ ਵਿਚੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਮੈਂ ਇਹ ਗੱਲ ਪੂਰੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੇ ਨਾਲ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਉਸ ਰਸਤੇ ਤੋਂ ਗੁਜਰ ਚੁੱਕਿਆ ਹਾਂ।

ਅੱਗੇ ਡਾਕਟਰ ਸੁਬੋਧ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੈਂ ਕਈ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਬਦਲਣ ਦੇ ਲਾਇਕ ਬਣ ਸਕਿਆ ਇਸਦੇ ਲਈ ਮੈਂ ਮਾਣ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਕਲੇਫਟ ਸਰਜਰੀ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਵੀ ਕਈ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਉੱਤੇ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਬੱਚੇ ਦੀ ਸਰਜਰੀ ਦੇ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਬਹੂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨ ਉਸਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਨਹੀਂ ਠਹਰਾਉਣ ਅਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਫਿਰ ਤੋਂ ਇੱਕ ਕਰਨ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖੁਸ਼ੀ ਮੈਨੂੰ ਹੋਰ ਕੋਈ ਚੀਜ ਨਹੀਂ ਦੇ ਸਕਦੀ। (ਖ਼ਬਰ ਸਰੋਤ ਦ ਬੇਟਰ ਇੰਡੀਆ)