ਮੇਰੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਦਾਦੀ ਦੁਖੀ ਸੀ, ਪਿਤਾ ਦੇ ਕੋਲ ਪੈਸੇ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਮਾਂ ਦੇ ਦਿੱਤੇ ਹੌਸਲੇ ਨਾਲ ਮੈਂ ਬਣ ਗਈ ਮਾਉਂਟੇਨ ਗਰਲ

ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮੁਸੀਬਤ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਲਿਆਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਕਈ ਬਿਹਤਰ ਮੌਕੇ ਵੀ ਜਿਸ ਨੇ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਕੇ ਮੌਕੇ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਉਠਾ ਲਿਆ। ਉਸ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਤੋਂਂ ਕੋਈ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ। ਕੁੱਝ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਹੀ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਭਰਿਆ ਬਚਪਨ ਰਿਹਾ ਮਾਉਂਟੇਨ ਗਰਲ ਸੀਤਲ ਦਾ। ਸੀਤਲ ਉਤਰਾਖੰਡ ਦੇ ਪਿਥੌਰਾਗੜ ਤੋਂ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ਹੋਇਆ ਉਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦਾਦੀ ਧੀ ਦੇ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਤੇ ਦੁਖੀ ਹੋਈ।

ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਡਰਾਇਵਰ ਸਨ ਘਰ ਦੀ ਆਰਥਕ ਹਾਲਤ ਬਹੁਤ ਮਾੜੀ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਾਂ ਇੱਕ ਸਧਾਰਣ ਪੇਂਡੂ ਮਹਿਲਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖਬਰ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਹ ਸੀਤਲ ਦਾ ਹੌਸਲਾ ਹੀ ਸੀ ਜਿਹੜੀ ਐਨੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਆਪਣੇ ਦਮ ਤੇ ਅੱਗੇ ਵਧੀ। ਸਿਰਫ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਆਪਣੇ ਰਾਜ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਨਾਮ ਵੀ ਰੋਸ਼ਨ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਪਹਾੜੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਪਹਾੜਾਂ ਨਾਲ ਕੁੱਝ ਅਜਿਹਾ ਪ੍ਰੇਮ ਹੋਇਆ ਕਿ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚੇ ਪਹਾੜ ਦੇ ਸਿੱਖਰ ਮਾਉਂਟ ਐਵਰੈਸਟ ਨੂੰ ਫਤਹਿ ਕਰ ਲਿਆ। ਸੀਤਲ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਤੀਜੀ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚੀ ਸਿੱਖਰ ਕੰਚਨਜੰਗਾ ਤੇ ਚੜ੍ਹਨ ਵਾਲੀ ਸਭ ਤੋਂ ਘੱਟ ਉਮਰ ਦੀ ਜਵਾਨ ਮਹਿਲਾ ਵੀ ਬਣੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਉਪਲੱਬਧੀਆਂ ਨੂੰ ਗੋਲਡਨ ਬੁੱਕ ਆਫ ਵਰਲਡ ਰਿਕਾਰਡ ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਕਰਾਇਆ। ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਰਾਮਨਾਥ ਕੋਵਿੰਦ ਨੇ ਤੇਨਜਿੰਗ ਨੌਰਗੇ ਅਵਾਰਡ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹੌਸਲੇ ਨੂੰ ਸਲਾਮ ਕੀਤਾ ਹੈ।

ਬਚਪਨ ਪਹਾੜਾਂ ਅਤੇ ਚੁਨੌਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬੀਤਿਆ 

ਸੀਤਲ ਦਾ ਜਨਮ 1995 ਵਿੱਚ ਉਤਰਾਖੰਡ ਦੇ ਪਿਥੌਰਾਗੜ ਦੇ ਸੱਲੋੜਾ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੋਇਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬਚਪਨ ਆਮ ਬੱਚਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਖਰਾ ਕਾਫ਼ੀ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਭਰਿਆ ਰਿਹਾ। ਜਦੋਂ ਜਨਮ ਹੋਇਆ ਉਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦਾਦੀ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਹੋਈ ਕਿਉਂਕਿ ਕਿ ਘਰ ਧੀ ਜੰਮੀ ਸੀ। ਸੀਤਲ ਦੇ ਪਿਤਾ ਉਮਾਸ਼ੰਕਰ ਟੈਕਸੀ ਡਰਾਇਵਰ ਹਨ ਅਤੇ ਮਾਂ ਸਪਨਾ ਦੇਵੀ ਘਰੇਲੂ ਮਹਿਲਾ।

ਸੀਤਲ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਮੇਰੇ ਘਰ ਦੀ ਆਰਥਕ ਹਾਲਤ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮਾਂ ਨੇ ਸਿਰਫ ਦਸਵੀਂ ਤੱਕ ਹੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ ਸੀ। ਪਿਤਾ ਦਾ ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਇੱਕ ਜਗ੍ਹਾ ਤੋਂ ਦੂਜੀ ਜਗ੍ਹਾ ਸਵਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਲਿਆਉਣ ਛੱਡਣ ਵਿੱਚ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਪਾਪਾ ਘਰ ਵਿਚ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਨਹੀਂ ਦੇ ਪਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਲੇਕਿਨ ਮਾਂ ਦੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀ ਬਹੁਤ ਸਪੋਰਟ ਮਿਲੀ। ਮੈਂ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਲਈ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਜੰਗਲ ਤੋਂ ਘਾਹ ਕੱਟ ਕੇ ਲਿਆਉਂਦੇ ਸੀ। ਅੱਜ ਮੈਂ ਜੋ ਵੀ ਹਾਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਦਾ ਵੱਡਾ ਰੋਲ ਹੈ। ਉਹ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਮੈਂ ਪੜ੍ਹ ਲਿਖ ਕੇ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਅੱਗੇ ਵਧਾਂ। ਮੇਰੇ ਬਚਪਨ ਦੀਆਂ ਕਠਿਨਾਇਆਂ ਨੇ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਮਾਉਂਟੇਨਿਅਰਿੰਗ (mountaineering) ਚੁਣਨ ਦਾ ਹੌਸਲਾ ਦਿੱਤਾ।

ਕੱਦ ਛੋਟੀ ਸੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਪਰੇਡ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋਣ ਦਾ ਮੌਕਾ

ਸੀਤਲ ਨੂੰ ਪਹਾੜਾਂ ਤੇ ਚੜ੍ਹਨ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਤਾਂ ਸੀ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਸਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਕੁੱਝ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਆਪਣੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਸਤਸ਼ਿਲਿੰਗ ਇੰਟਰ ਕਾਲਜ ਅਤੇ ਐਲ ਐੱਸ ਐਮ ਪੀਜੀ ਕਾਲਜ ਪਿਥੌਰਾਗੜ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਇੰਟਰ ਅਤੇ ਗ੍ਰੈਜੁਏਸ਼ਨ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ। ਉਹ ਕਾਲਜ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਐਨਸੀਸੀ NCC ਜੁਡ਼ੀ ਸੀ ਅਤੇ ਮਾਉਂਟੇਨਿਅਰਿੰਗ ਦਾ ਮੌਕਾ ਵੀ ਉਥੋਂ ਹੀ ਮਿਲਿਆ।

ਅੱਗੇ ਸੀਤਲ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ NCC ਦੀ ਰਿਪਬਲਿਕ ਡੇ ਦੀ ਪਰੇਡ ਵਿੱਚ ਭਾਗ ਲੈਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਕੱਦ ਛੋਟਾ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ ਮੇਰਾ ਸਿਲੈਕਸ਼ਨ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੌਰਾਨ ਮੈਨੂੰ ਮਾਉਂਟੇਨਰਿੰਗ ਦੀ ਟ੍ਰੇਨਿੰਗ ਦਾ ਆਫਰ ਆਇਆ। ਮੈਂ ਬਿਨਾਂ ਦੇਰ ਕੀਤਿਆਂ ਆਫਰ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ। ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮੈਂ ਉਤਰਾਖੰਡ ਦੇ ਰੁਦਰ ਗੈਰਾ ਮਾਉਂਟੇਨ ਦੀ ਚੜ੍ਹਾਈ ਤੈਅ ਕੀਤੀ। ਕਿਸੇ ਮਾਉਂਟੇਨ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਨ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਬਹੁਤ ਹੀ ਅਨੌਖਾ ਸੀ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੈਂ ਤੈਅ ਕੀਤਾ ਕਿ ਮਾਉਂਟੇਨਰਿੰਗ ਹੀ ਮੇਰਾ ਕੈਰੀਅਰ ਹੈ।

ਕੰਚਨਜੰਗਾ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਨਾ ਸੀ WOW ਮੋਮੇਂਟ ਸੀ

ਸੀਤਲ ਦਾ ਮਾਉਂਟੇਨਿਅਰਿੰਗ ਦਾ ਸਫਰ 2013 ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ। 2015 ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਹਿਮਾਲਇਨ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਆਫ ਮਾਉਂਟੇਨਿਅਰਿੰਗ ਦਾਰਜਲਿੰਗ ਅਤੇ ਫਿਰ ਪਰਵਤਾਰੋਹਣ ਸੰਸਥਾ ਜੰਮੂ ਤੋਂ ਮਾਉਂਟੇਨਿਅਰਿੰਗ ਦਾ ਐਡਵਾਂਸ ਕੋਰਸ ਕੀਤਾ। 2015 ਵਿੱਚ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ 7, 120 ਮੀਟਰ ਉੱਚੀ ਤ੍ਰਿਸ਼ੂਲ ਪੀਕ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਾਈ ਤੈਅ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 2017 ਵਿੱਚ 7, 075 ਮੀਟਰ ਫੰਚੀ ਸਤੋਪੰਥ ਉੱਤੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਤਰੰਗਾ ਲਹਿਰਾਇਆ।

ਸੀਤਲ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ 2013 ਤੋਂ ਹੀ ਮਾਉਂਟੇਨਿਅਰਿੰਗ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਮੇਰੇ ਲਈ ਵੱਡਾ ਦਿਨ ਉਦੋਂ ਆਇਆ ਜਦੋਂ ਮੈਂ 21 ਮਈ 2018 ਦੀ ਸਵੇਰੇ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਤੀਜੀ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚੀ ਸਿੱਖਰ ਕੰਚਨਜੰਗਾ 8 , 586 ਮੀਟਰ ਤੇ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਝੰਡਾ ਲਹਿਰਾਇਆ। ਮੈਂ ਕੰਚਨਜੰਗਾ ਤੇ ਚੜ੍ਹਨ ਵਾਲੀ ਸਭ ਤੋਂ ਘੱਟ ਉਮਰ ਦੀ ਮਹਿਲਾ ਬਣ ਗਈ। ਉਸ ਵਕਤ ਮੇਰੀ ਉਮਰ 22 ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਸਿੱਖਰ ਉੱਤੇ 3 ਵਜੇ ਸਵੇਰੇ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਪਲ ਨੂੰ ਕੈਮਰੇ ਵਿੱਚ ਕੈਦ ਕਰਨ ਲਈ ਸਵੇਰੇ ਤੱਕ ਦਾ ਇੰਤਜਾਰ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਇਸਦੇ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਯੂਰੋਪ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚੀ ਸਿੱਖਰ ਮਾਉਂਟ ਐਲਬਰੁਸ ਉੱਤੇ ਵੀ ਚੜ੍ਹਾਈ ਤੈਅ ਕੀਤੀ।

ਕਈ ਅਵਾਰਡ ਅਤੇ ਇਨਾਮਾਂ ਨਾਲ ਨਵਾਜੀ ਗਈ ਸੀਤਲ

ਸੀਤਲ ਦੇ ਸਾਹਸ ਅਤੇ ਜਜਬੇ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਖਿਤਾਬ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਹਨ। ਸੀਤਲ ਨੂੰ ਉਤਰਾਖੰਡ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਵੀਰ ਬਾਲਾ ਤੀਲੂ ਰੌਤੇਲੀ ਦੇ ਨਾਮ ਉੱਤੇ ਦਿੱਤੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਅਵਾਰਡ ਇਸਤਰੀ ਸ਼ਕਤੀ ਤੀਲੂ ਰੌਤੇਲੀ ਇਨਾਮ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਤਰਾਖੰਡ ਰਾਜ ਦੇ ਧੀ ਬਚਾਓ ਧੀ ਪੜਾਓ ਅਭਿਆਨ ਦਾ ਬਰਾਂਡ ਐਬੇਸਡਰ ਵੀ ਬਣਾਇਆ ਹੈ। ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਸਾਹਸਿਕ ਗਤੀਵਿਧੀਆਂ ਨੂੰ ਬੜਾਵਾ ਦੇਣ ਲਈ ਸੀਤਲ ਕਲਾਇੰਬਿੰਗ ਬਿਆਂਡ ਦ ਸੰਮਿਟ ਦੀ ਫਾਉਂਡਰ ਬਣੀ। ਅੱਜ ਉਹ ਬਤੌਰ ਮਾਉਂਟੇਨ ਗਾਇਡ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਸੀਤਲ ਨੂੰ ਲੈਂਡ ਐਡਵੇਂਚਰ ਲਈ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਰਾਮਨਾਥ ਕੋਵਿੰਦ ਨੇ ਤੇਨਜਿੰਗ ਨੋਰਗੇ ਅਵਾਰਡ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।

ਸੀਤਲ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਕਾਮਯਾਬੀ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਟਰੇਨਰ ਨੂੰ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਇੱਥੇ ਤੱਕ ਦਾ ਸਫਰ ਤੈਅ ਕਰਣਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਮੇਰੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਪਹੜੀ ਚੰਦਰਪ੍ਰਭਾ ਐਤਵਾਲ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਕੁੱਝ ਸਿੱਖਣ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਖੁਸ਼ੀ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚੁਨਿੰਦਾ ਲਡ਼ਕੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਰਿਵਾਰ ਸਮਾਜ ਅਤੇ ਦੇਸ਼ ਨੇ ਕੁੱਝ ਵੱਖਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਪੋਰਟ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਲਈ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਖੂਬਸੂਰਤ ਉਹ ਪਲ ਸੀ ਜਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਭਵਨ ਵਿੱਚ ਅਵਾਰਡ ਮਿਲਿਆ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਲਈ ਪ੍ਰਾਉਡ ਮੋਮੇਂਟ ਸੀ।

ਪਰਬਤਾਂ ਦੀ ਸਿਖਰਾਂ ਤੇ ਜਾਨ ਲੈ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਗਲਤੀ

ਮਾਉਂਟੇਨਿਅਰਿੰਗ ਚੁਣਨ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਪੁੱਛੇ ਜਾਣ ਤੇ ਸੀਤਲ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਸੀ ਕਿ ਮਾਉਂਟੇਨਿਅਰਿੰਗ ਨੂੰ ਚੁਣਨ ਲਈ ਇੱਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਾਗਲਪਨ ਹੋਣਾ ਜਰੂਰੀ ਹੈ। ਇਹ ਅਜਿਹਾ ਕੋਈ ਖੇਡ ਨਹੀਂ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗਣ ਉੱਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਹੱਥ ਪੈਰ ਟੁੱਟਣਗੇ। ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੀ ਜਾਨ ਚੱਲੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਅੱਗੇ ਸੀਤਲ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਮਾਉਂਟੇਨਿਅਰਿੰਗ ਫਿਲਮੀ ਪਰਦੇ ਉੱਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਐਕਸਾਇਟਿੰਗ ਅਤੇ ਐਡਵੇਂਚਰਸ ਦਿਸਦਾ ਹੈ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਹ ਓਨਾ ਹੀ ਰਿਸਕੀ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਕਰਨ ਲਈ ਦ੍ਰੜ ਨਿਸ਼ਚਾ ਅਤੇ ਅਜਿੱਤ ਸਾਹਸ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਨ ਦੇ ਬਾਅਦ ਤੁਹਾਡੀ ਹਾਲਤ ਖ਼ਰਾਬ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰ ਮੌਸਮ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਭਰਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹੇ ਵਿੱਚ ਤੁਹਾਡਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਸਾਹਸ ਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅੱਗੇ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਸੀਤਲ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲਡ਼ਕੀਆਂ ਨੂੰ ਪਹਾੜ ਆਕਰਸ਼ਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਉਂਟੇਨਿਅਰਿੰਗ ਜਰੂਰ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਲਡ਼ਕੀਆਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤਾਕਤਵਰ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਬਸ ਕਈ ਵਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਜਿਸ ਦਿਨ ਇਸਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਇਤਿਹਾਸ ਰਚ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ।