ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ ਪੰਛੀਆਂ ਲਈ ਕੀਤਾ ਨੇਕ ਕੰਮ, ਹਰ ਪਾਸੇ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਨੇ ਤਾਰੀਫਾਂ, ਲੋਕ ਪਹੁੰਚ ਰਹੇ ਨੇ ਦੇਖਣ

ਸ਼ਹਿਰ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਪਿੰਡ, ਹਰ ਪਾਸੇ ਵਿਕਾਸ ਦੀ ਦੌੜ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਦਰੱਖਤਾਂ ਦੀ ਕਟਾਈ ਕਰ ਕੰਕਰੀਟ ਦਾ ਜਾਲ ਵਿਛਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਲਈ ਤਾਂ ਘਰ ਬਣਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਪਸ਼ੂ ਅਤੇ ਪੰਛੀਆਂ ਦੀ ਤਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਹੀ ਉਜੜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ । ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਰੱਖਤਾਂ ਉੱਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਲ੍ਹਣੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਲ ਭਰ ਵਿੱਚ ਉਜਾੜ ਕੇ ਬੇਘਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹੇ ਵਿੱਚ ਪੰਛੀ ਜਦੋਂ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਗ੍ਹਾ ਲੱਭਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉੱਥੇ ਵੀ ਕਬੂਤਰ ਜਾਲੀ ਲਾ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਰਸਤਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਸਭ ਦੇਖਕੇ ਦਿਲ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੇਸਹਾਰਾ ਪੰਛੀਆਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਸੋਚਿਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਲਈ ਘਰ Pigeon house ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਸਕੀਮ ਬਣਾਈ ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਰਾਜਸਥਾਨ ਦੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ 35 ਸਾਲ ਦੇ ਰਾਜੇਸ਼ ਗੁੱਜਰ ਦਾ। ਭਾਰਤ ਵਿਚ ਰਾਜਸਥਾਨ ਦੇ ਬੂੰਦੀ ਜਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਿੰਡ ਸਾਂਕੜਦਾ ਦੇ ਵਾਸੀ ਰਾਜੇਸ਼ ਪਸ਼ੂ ਪੰਛੀ ਪ੍ਰੇਮੀ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ 500 ਕਬੂਤਰਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਕਲੋਨੀ ਬਣਾਈ ਹੈ। ਜਿਸ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਹਰ ਕੋਈ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਕਿੱਥੋ ਮਿਲਿਆ ਪੀਪਿਆਂ ਦੇ ਇਸਤੇਮਾਲ ਨਾਲ Pigeon house ਦਾ ਆਈਡੀਆ ? 

ਰਾਜੇਸ਼ ਅਤੇ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਇਸ ਅਨੋਖੀ ਪਹਿਲ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਨਾਲ ਲੱਗਭੱਗ 2000 ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਵਾਲਾ ਸਾਂਕੜਦਾ ਪਿੰਡ ਹੁਣ ਕਬੂਤਰਾਂ ਦੀ ਕਲੋਨੀ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ ਜਾਣ ਲੱਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਪੰਛੀ ਪ੍ਰੇਮੀ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹੀ ਵਜ੍ਹਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਇਕੱਠੇ ਹੋਕੇ ਭਟਕਦੇ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਕਬੂਤਰਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਤੋਂ ਵਸਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ।

ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਇਸ ਅਨੋਖੀ ਪਹਿਲ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਰਾਜੇਸ਼ ਗੁੱਜਰ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਸੈਕੜੇ ਸਾਲ ਪੁਰਾਣੀ ਇੱਕ ਬਾਉਲੀ ਸੀ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਬੂਤਰਾਂ ਦਾ ਬਸੇਰਾ ਸੀ। ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਰਿਨੋਵੇਟ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਸੀਮੇਂਟ ਪਲਾਸਟਰ ਕਰਨ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਕਬੂਤਰ ਬੇਘਰ ਹੋ ਗਏ ਅਤੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਪੇੜਾਂ ਅਤੇ ਘਰਾਂ ਤੇ ਦੁਬਾਰਾ ਵੱਸਣ ਲੱਗੇ। ਪਰ ਦਰੱਖਤਾਂ ਦੀ ਕਟਾਈ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਘਰ ਫਿਰ ਤੋਂ ਉਜੜ ਗਿਆ। ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਬੂਤਰਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਘੱਟ ਹੋਣ ਲੱਗੀ।

ਇੱਕ ਦਿਨ ਰਾਜੇਸ਼ ਦੇ ਚਾਚੇ ਦਯਾਰਾਮ ਅਤੇ ਰਾਮਸਵਰੂਪ ਗੁੱਜਰ ਨੇੜੇ ਦੇ ਕਿਸੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕਿਸਾਨੀ ਦੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਗਏ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਨੇ ਉੱਥੇ ਇੱਕ ਘਰ ਦੇ ਕੋਲ ਤੇਲ ਦੇ ਟੀਨਾ ਦੇ ਖਾਲੀ ਪੀਪਿਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ । ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਘਾਹ ਅਤੇ ਫੂਸ ਰੱਖਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਕਬੂਤਰਾਂ ਦੇ ਆਂਡੇ ਸਨ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਪਰਤੇ ਤਾਂ ਸੱਥ ਵਿੱਚ ਸਭ ਨੂੰ ਇਹ ਗੱਲ ਦੱਸੀ ਅਤੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕਬੂਤਰਾਂ ਨੂੰ ਵਸਾਉਣ ਦਾ ਵਿਕਲਪ ਰੱਖਿਆ।

ਪੀਪਿਆਂ ਤੋਂ ਕਿਵੇਂ ਬਣਾਏ ਆਲਣੇ ?

ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰਾਜੇਸ਼ ਦੇ ਚਾਚੇ ਦੀ ਤਾਂ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਪਰ ਰਾਜੇਸ਼ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇਸ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਫਿਰ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਲਕੇ ਘਰਾਂ ਤੋਂ ਤੇਲ ਦੇ ਖਾਲੀ ਪੀਪੇ ਇੱਕਠੇ ਕੀਤੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਰ ਪਾਰ ਕਟਵਾ ਦਿੱਤਾ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਰੱਸੀ ਵਿੱਚ ਲੱਗਭੱਗ 35 ਪੀਪਿਆਂ ਨੂੰ ਪਰੋ ਕੇ ਬਾਉਲੀ ਦੇ ਕੋਲ ਹੀ ਟੰਗ ਦਿੱਤਾ । 10 ਤੋਂ 15 ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਤਾਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਪੰਛੀ ਆਕੇ ਨਹੀਂ ਬੈਠਾ ਪਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਬੂਤਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪੀਪਿਆਂ ਵਿੱਚ ਘਾਹ ਫੂਸ ਲੈ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਲਣੇ ਬਣਾਉਣ ਲੱਗੇ।

ਹੁਣ ਬਾਉਲੀ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਲੱਗਭੱਗ 200 ਤੋਂ 300 ਪੀਪੇ ਹਨ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ 500 ਦੇ ਕਰੀਬ ਕਬੂਤਰ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਦਿਨ ਭਰ ਦਾਣਾ ਚੁਗਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਇੱਥੇ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਹੁਣ ਇਸ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਆਂਡਿਆਂ ਨੂੰ ਜਾਨਵਰਾਂ ਤੋਂ ਕੋਈ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਅਤੇ ਮੀਂਹ ਵਿੱਚ ਵੀ ਉਹ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰਹਿੰਦੇ ਹੈ।

ਅੱਗੇ ਰਾਜੇਸ਼ ਦੱਸਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਬੂਤਰਾਂ ਦੇ ਦਾਣੇ ਪਾਣੀ ਲਈ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀਆਂ ਨੇ ਇੱਕ ਚਬੂਤਰਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਉੱਤੇ 4 ਤੋਂ 5 ਉੱਚੀ ਜਾਲੀ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਤਾਂਕਿ ਦਾਣਾ ਚੁਗਦੇ ਸਮਾਂ ਕੁੱਤੇ ਜਾਂ ਬਿੱਲੀ ਜਾਂ ਹੋਰ ਜਾਨਵਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਨਾ ਕਰ ਸਕਣ । ਹੁਣ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪਸ਼ੁ ਤੇ ਪੰਛੀ ਪ੍ਰੇਮੀ ਸਵੇਰੇ ਸ਼ਾਮ ਕਬੂਤਰਾਂ ਨੂੰ ਦਾਣਾ ਪਾ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ।

ਸਰਕਾਰ ਵਲੋਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਮਦਦ

ਪਿੰਡ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਪੂਰੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਜਿਸਦੇ ਵੀ ਘਰ ਟੀਨ ਦਾ ਡੱਬਾ ਖਾਲੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਵੇਚਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਕਬੂਤਰਾਂ ਦੀ ਕਲੋਨੀ ਵਿੱਚ ਲਗਾਉਣ ਲਈ ਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਪਿੰਡ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਇਥੇ ਸਫਾਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਬਾਹਰ ਤੋਂ ਕਈ ਲੋਕ ਕਬੂਤਰਾਂ ਦੀ ਇਸ ਕਲੋਨੀ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲਈ ਵੀ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਰਾਜੇਸ਼ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਕਲੋਨੀ ਦਾ ਲਕਸ਼ ਹੁਣ 1000 ਕਬੂਤਰਾਂ ਨੂੰ ਆਲਣੇ ਦੇਣਾ ਹੈ । ਇਸ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਸਹਿਯੋਗ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ ।

ਪਿੰਡ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਸਾਂਕੜਦਾ ਦੇ ਗ੍ਰਾਮ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦੇ ਮਾਧੀਅਮ ਨਾਲ ਸਰਕਾਰ ਨੂੰ ਅਪੀਲ ਕੀਤੀ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਨੇਕ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਰਾਜ ਸਰਕਾਰ ਵੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰੇ ਤਾਂਕਿ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਪੰਛੀਆਂ ਲਈ ਸਸਤਾ ਸੁੰਦਰ ਅਤੇ ਟਿਕਾਊ ਆਲ੍ਹਣੇ ਬਣਾਏ ਜਾ ਸਕਣ।